So Buzzy 2.0

Het is ondertussen een traditie geworden dat ik op het einde van het jaar mijn ‘nieuwjaarsbrief’ schrijf, en dat voelt deze keer zeer dubbel. Ik ga het niet onder stoelen of banken steken, het was een héél zwaar jaar. Meer dan eens heb ik tranen met tuiten gehuild. Als iemand bij ons vertrekt dan raakt mij dat enorm want ik hang aan mijn team. Mijn vader (die ook zelfstandige is geweest) zegt dat je daaraan went, maar ik denk dat dit gewoon is wie ik ben en dat ik daar nooit ‘hard’ in zal worden. Fijn samenwerken is voor mij enorm belangrijk. Zo heb ik zelf ook ooit lang getwijfeld om bij Boondoggle te vertrekken omdat ik zo’n goede band had met mijn collega’s daar, en samen met voldoening en uitdaging zijn dat de ingrediënten die ik nodig heb om gelukkig te zijn op professioneel vlak. Neem dan maar eens afscheid in een periode zoals nu… Zo namen we na bijna 4 jaar afscheid van Michèle, maar omdat iedereen bij So Buzzy door de lockdown aan het thuiswerken is, heb ik nog steeds het gevoel dat als deze crisis voorbij is ze weer enthousiast ons kantoor zal binnenwandelen. Ik baal ook dat we haar niet het afscheid hebben kunnen geven dat ze verdiende. En ook al was er voor iedereen een goede reden, het pikt toch wel dat we dit jaar zo vaak afscheid hebben moeten nemen. Ik vraag me oprecht af of zonder die lockdown-shizzle ons team dezelfde veranderingen zou hebben ondergaan…

Zelf ben ik zeer loyaal, dus ik heb het wel moeilijk met de trend om sneller van job te switchen. Zo heb ik tijdens mijn studententijd 6 jaar lang tijdens de weekends en vakantieperiodes bij dezelfde bakker gewerkt. Ondertussen werk ik al 7 jaar bij KBC Bank & Verzekering in het social media team. Een tijd geleden kwam ik een freelancer tegen die daar ook gewerkt heeft en smalend zei “Zit jij daar nu nog steeds?“. Ook een consultant in de familie gaf me onlangs het advies dat het niet goed is om zo lang voor eenzelfde bedrijf te werken. Wel, ik ben het daar (in mijn geval) niet mee eens vermits ik nog steeds heel graag voor KBC werk. Uiteraard moet je bij langdurige samenwerkingen waken voor routine, want daardoor zou het kunnen dat je gaat slabakken en geen topwerk meer levert. Dat is vermoedelijk ook waarom mensen graag doorgroeien –> dit geeft hen afwisseling en nieuwe uitdagingen, want ik snap uiteraard dat je niet tientallen jaren exact dezelfde job wil doen. Maar in sociale media wijzigt alles zo snel dat het een job is die continu uitdagend blijft. Je leert letterlijk elke dag bij, en ons domein verbreed alsmaar. In de beginjaren van So Buzzy waren Content Strategie, Content Management & Conversation Management de meest gevraagde services. Nu vraagt men het vaakst naar Online Advertising, Influencer Marketing & Ambassadeursmarketing, en nieuwe spelers op het terrein houden het boeiend. Denk maar aan TikTok dat in België aan een enorme opmars bezig is mede dankzij de lockdown(s).  Bovendien krijg je in een langetermijnsamenwerking de kans om de impact van je werk te zien, te benchmarken en écht het verschil te maken wat mij veel meer aanspreekt dan van project naar project of van job naar job te hoppen. Dat is dan ook waar we met So Buzzy naar streven: langdurige, intensieve en resultaatgerichte samenwerkingen.

En loyaal of niet, ook ik neem uiteraard soms afscheid met pijn in het hart. Zo hebben Christopher en ik héél bewust na 6 jaar deze zomer afscheid genomen van onze webshop So Baggy. Die beslissing stond volledig los van de coronacrisis. Ik besefte al een tijdje dat ik een keuze moest maken, want als ik mij ergens voor inzet is het voor de volle 100%. Ik ben nogal perfectionistisch en het gezegde “of je doet het tegoei, of je doet het beter niet” past dan ook volledig bij mij. So Baggy is begonnen als een speelplatform maar werd alsmaar groter, waardoor het ook meer tijdsinvestering begon te vergen. Maar hoe verdeel je die tijd als je niet één maar twee kindjes hebt? Uiteindelijk hebben we er voor gekozen om al onze energie in So Buzzy en ons team te steken. Neemt niet weg dat So Baggy een fantastisch avontuur was, en die ervaring neemt niemand ons af.

Naast afscheid nemen had ik het als sociaal beestje dit jaar zeer moeilijk met het gebrek aan sociaal contact. Wij proberen bij So Buzzy echt onderdeel te worden van de teams van onze klanten, en beschouwen hen dan ook liever als collega’s. Ondertussen weet je dat ik al jaren deel uitmaak van het social media team van KBC, maar daarnaast ben ik ook al een aantal jaren actief in het digital fundraising team van SOS Kinderdorpen. Normaal gezien vertoef ik wekelijks bij hen op kantoor, wat nu niet kan en ik mis die sfeer daar enorm. Want ook al mogen we blij zijn dat video calls mogelijk zijn (zo kan je zelfs video callen voor het goede doel), deze kunnen onmogelijk het real life samenzijn en samenwerken vervangen. Bovendien was er een periode waarin ik letterlijk van call naar call ging zodat er simpelweg geen tijd was om even bij te praten, en ik het gevoel had dat ik ’s avonds pas echt aan mijn werk kon beginnen, en de vermoeidheid toesloeg. Ik ben normaal gezien iemand heel positief. Je kent het type wel: het glas is altijd halfvol, en voor elk probleem is er een (pragmatische of creatieve) oplossing. En nu vond ik het voor het eerst moeilijk om positief te blijven, omdat ik het gevoel had harder te werken dan ooit, maar vanop een eiland. Want ja, we mogen ons gelukkig prijzen dat we in onze sector alles digitaal kunnen doen, dat wil niet zeggen dat het daarom even leuk is. Er is echt wel een verschil tussen een online les Influencer Marketing geven waarbij je niemand ziet en precies tegen jezelf spreekt, en diezelfde les in de Kinepolis mogen geven, en je slides ook nog eens op een prachtig scherm geprojecteerd worden.

En toch besef ik dat ik eigenlijk niet mag klagen. Ik ben nooit echt alleen doordat mijn partner Christopher en ik samen op kantoor werken. Het is al een luxe dat we überhaupt op kantoor kunnen werken en ’s avonds de deur kunnen toetrekken waardoor thuis echt ’thuis’ blijft.  Bovendien heb ik hem zo gek gekregen om onze 2de office dog Tes te adopteren. Zonder de lockdown was zij er misschien niet gekomen, want nu kunnen we haar in alle rust aan het kantoor laten wennen. Maar wat mij het meest geraakt heeft is dat ik mij ondanks de moeilijke momenten die ik ervaren heb mij steeds enorm gesteund heb gevoeld, en niet in het minste door ons eigen team. Iets wat misschien evident lijkt maar het absoluut niet is, en daar ben ik hen zéér dankbaar voor. Ik heb ook de pluspunten ervaren van de frisse wind die door ons team waait. Er zijn nieuwe dynamieken ontstaan, we blijven ons verder professionaliseren en ik heb oprecht het gevoel dat het afgelopen jaar ons naar een So Buzzy 2.0 duwt. Hoe deze new & improved versie er gaat uitzien is ook voor ons nog een vraagteken, maar de eerste krijtlijnen worden uitgetekend en we kijken hoopvol uit naar 2021. Corona or no corona!